Brabants Landschap

Inleiding

Hartverwarmend. Dat is toch hét woord wat deze tijd het beste omschrijft. Hartverwarmend zijn de kinderen die een uilskuiken de naam Rinus geven, hartverwarmend is de vraag of je 'alsjeblieft even op het erf blijft om wat te drinken', hartverwarmend zijn de apetrotse gastgevers als er 6 jonge uilen in 'hun' nestkast zitten. En dat allemaal door de inspanningen van honderden uilenbeschermers. In deze nieuwsbrief een paar van deze berichten uit het veld. Het delen van deze ervaringen is leuk en nuttig, dus daar doen we graag aan mee. Veel leesplezier!

Ransuil broedt (voor het eerst in Brabant) in een kunstnest

De Ransuilenwerkgroep van IVN Oisterwijk is al een aantal jaren bezig met het in kaart brengen van de winterroesten van de ransuil, Brabant-breed. Daarnaast probeert zij deze uil op alle manieren te helpen om ervoor te zorgen dat hij in aantal niet nog verder achteruit gaat (volgens de laatste gegevens van SOVON een achteruitgang van 70% sinds de vorige Vogelatlas). Dit doet zij door de roestplaatsen te registreren. Hetzelfde gebeurt met de nestbomen, die jaarrond beschermd zijn.

Een ransuil maakt gebruik van een oud kraaien- of eksternest. Wanneer deze niet voldoende aanwezig zijn, plaatst de Ransuilenwerkgroep een kunstnest. Zo hebben zij in 2012 en 2013 tien kunstnesten geplaatst. Bert-Jan Bol (omgeving Schiphol) en bij Kjell Janssen (in België) hebben goede resultaten behaald met kunstnesten. In 2014 kreeg de Ransuilenwerkgroep van de gemeente Oisterwijk de “Groene Handdruk” (met daaraan gekoppeld een leuk geldbedrag). Hiermee konden zij enkele collega-werkgroepen voorzien van kunstnesten. Elk voorjaar is er de spanning: zou de uil gebruik gaan maken van het kunstnest en welk nest raakt als eerst bezet? Dit jaar kregen wij het goede nieuws dat collega-werkgroep Dongenmond het eerst bezette nest heeft. Zij zijn ooit door ons voorzien van een kunstnest, dus misschien broedt hij wel in dat nest. In dat geval heeft de ransuilenwerkgroep daar een bijdrage aangeleverd. Al met al een fantastisch resultaat en we feliciteren de betreffende werkgroep daarmee van harte.

Ringen in uilenkasten

Sommige vogels worden geringd. Door vogels te voorzien van een metalen ring kunnen we meer te weten komen over de overleving, reproductie en trek van vogels. Elke ring heeft een uniek nummer. Het Vogeltrekstation verzamelt en beheert alle gegevens over deze geringde vogels.

De database van het Vogeltrekstation bevat gegevens van ruim zes miljoen individuele vogels, en meer dan één miljoen terugmeldingen. Van ruim drie miljoen historische ringgegevens is nog geen melding terug gekomen. 

Uilenbeschermer Leo Daanen roept op om bij het schoonmaken van een uilenkast opzoek te gaan naar vogelringen. Een uil zelf kan een ring hebben, maar mogelijk ook de verorberde prooien van de uilen. Misschien liggen die onderin de kast. Als je een ringetje vindt, meldt deze dan op de volgende website. 

Wanneer een vogel wordt teruggemeld, wordt de waarneming aan de hand van het ringnummer gekoppeld aan het ringgegeven. Zo komen we te weten waar de vogel naar toe is gegaan en hoe oud deze is geworden.

Vrij broedgeval onder golfplaat

Vrijwilligers van Vogelwacht De Maasheggen ontdekte jonge steenuiltjes op de grond. Zij waren het resultaat van een vrij broedgeval en groot gebracht onder golfplaten van een dak. De 'uitgevlogen/-gesprongen' jongen waren aan de kleine kant en te vroeg uit het nest gekomen. Terug gaan is geen optie, dus wat te doen?

Leo en Maria vonden een emmer, zette daar de jongen in en hingen de emmer aan het dak. De ouders vinden de jongen dan wel om ze te voeren. Toch konden de jongen wel een extraatje gebruiken, echt dik waren ze nou ook weer niet. En omdat Maria altijd zelf gevangen muizen in haar diepvries heeft liggen (ja, welke uilenbeschermer niet toch?), voerde ze de jongen vast een paar ontdooide muizen.

We zijn erg benieuwd naar de afloop!

Op pad met de nieuwe voorzitter

Aanstaande vrijdag zal Joseph Vos (links op de bovenste foto) officieel het voorzitterschap bij Brabants Landschap overnemen van voorganger Bert van Dijk. Om vast een gevoel te krijgen bij de uilenbescherming namen we hem mee op pad in de regio Breda. De Uilenwerkgroep Breda was zo vriendelijk om ons te ontvangen. Het werd een leuke ochtend met veel mooie locaties en vriendelijke gastgevers. Natuurlijk werden er van de succesvolle broedsels volop foto's gemaakt. Met dat gevoel bij de nieuwe voorzitter zit het wel goed!

Tip voor andere uilenwerkgroepen: Nodig ook eens een voorzitter, wethouder of burgermeester uit voor kastcontroles. En denk dan niet "Daar heeft hij/zij toch geen tijd voor?!", want je zult versteld staan hoe ze de natuurbescherming en het vrijwilligerswerk waarderen.